Is er werkelijk iets onder controle te krijgen en te houden?
Of is controle alleen een idee van het denken dat gelooft dat we iets kunnen beheersen?
Is er sowieso iets te beheersen dat zich aan geen enkele grens houdt, en dat van het ene land naar het andere gaat en elk lichaam kan betreden.
Kunnen we de natuur, het natuurlijke, een tsunami tegenhouden, een natuurramp, een tornado, een aardbeving of een virus?
Het is de menselijke geest die uit angst controle denkt te kunnen uitoefenen en daarmee disbalans creëert voor zichzelf en anderen, en zijn omgeving belast en vernietigt.
Hij verergert zijn eigen leed door er overtuigingen en ideeën op na te houden die niet op directe ervaring gebaseerd zijn, maar op overtuigingskracht, geloof en aannames, die altijd beperkt zijn, omdat de menselijke geest beperkt is.
De menselijke geest gaat uit van het oude normaal of het nieuwe normaal, maar wat normaal is hangt af van de gestelde norm, en is zeker niet natuurlijk.
De menselijke geest kan het natuurlijke, dat wat natuurlijk is, veelal niet accepteren en begrijpen, omdat het denken, de denker volledig op kennis vertrouwd en zich niet meer verbonden voelt en niet meer kan voelen wat natuurlijk is.
Hij laat zich voeden met ideeën, concepten, overtuigingen en met wetenschap die altijd onvolledig is.
Men blijft zich vastbijten in een idee dat er controle mogelijk is over de natuur, en we kunnen allemaal binnen onze eigen ervaring constateren dat dit niet mogelijk is.
Het natuurlijke heeft zijn eigen intelligentie en integriteit en doet wat het doet.
Kunnen we gewoon in acceptatie en in vertrouwen zijn en leven met dat wat er is, of willen we alleen maar bestaan, want bestaan is angst, is controle, en daarmee pijn en lijden.
Kunnen we hier even bij blijven en dit onderzoeken?
Leven is namelijk iets anders dan bestaan.
Bestaan is de gedachtenwereld, terwijl leven van binnenuit de inspiratie is die expressie geeft aan de unieke kleur van elk mens op aarde.
Het universum vergist zich namelijk nooit, alleen de menselijke geest kent het idee van fouten en vergissingen en daarmee kent het pijn en lijden.
Meditatie is het doorvorsen van de werking van de geest, en wat er doorvorst wordt is de vergankelijkheid, waardoor er direct gerealiseerd wordt wat je ware natuur is, zodat er een einde kan komen aan angst, een einde komt aan het willen veranderen van alles buiten ons zelf.
het transformeren van je eigen binnenwereld naar rust, tevredenheid, liefde en vrijheid, zodat je je omgeving niet belast met jouw angsten, je controle, dat de aanzet is voor pijn en lijden.
Dan kunnen we leven in plaats van een leeg bestaan te leiden,
Dan kunnen we binnen onze eigen ervaring werkelijk en feitelijk zien wat ons leven is.
Angst om dood te gaan is angst om te leven.
Angst is in het bestaan maar niet in het leven.
Angst is in de wereld, maar niet op aarde.
